Det går mot slutten…

Det har ikkje blitt mykje blogging på meg denne våren. Tida har liksom gått så fort, og det er så mykje kjekt å gjera og kjekt å læra. Så då blir det slik.

Sidan sist har eg vore litt på reis, men for det meste har tida gått med til å studera, bada, sola meg litt, prøva å prata så mykje spansk som mogleg, og igrunn berre leva livet.

Litt lenger sør i Nicaragua ligg ein by som heitter Granada. Dit for eg med tri svenskar for nokre veker sidan. Byen er på verdsarvlista grunna dei flotte bygningane sine og i det heile ein svært godt bevart bystruktur frå kolonialtida (takk, Ida ). Byen er litt som León, men berre reinare og med fleire turistar. Eg må seia at eg likar León betre. Dette kjennest ut som ein levande by, Granada kjendest meir ut som ein museumsby. Men fint var det! Eine dagen reiste me til ei lagune, som i Nicaragua er ein innsjø som ligg i krateret til ein vulkan. Her kunne me slappa av i toleg kjøleg temperatur, og bada i ferskvatn som ikkje var meir enn 25 grader!

Og varmen har verkeleg slått til i León. Det var jo varmt då eg kom, men no er det verkeleg lunt og godt. Det er ikkje sjeldan at temperaturen kryp over 40 pluss, og han ligg som regel rett under. Kombinert med vind gjev det ein høytórk utan like. Ein kan ikkje gjera ein skit (bokstaveleg talt) utan at ein sveittar som såg ein styggjen sjølv i kvitauga. Vaskeriet blir hyppig brukt. Likevel klagar eg ikkje. Eg kjem tidsnok heim til anna klima.

I påskeferien tok eg turen til Little Corn Island, ein times flytur ut i det karibiske hav. Her reiste me for å slappa av, eta god mat, og for å dykka. Og for ein ferie det vart!! Little Corn er ikkje stor. Kanskje ein times spasertur frå ein enden til den andre, og berre 20 min på tvers. Det finst ikkje eit einaste motorisert køyretøy på øya, og alle syklar eller går på stiar eller meterbreie sementvegar. Øya er omkransa av korallar, så snorkling og dykking er det mange vel å gjera når dei kjem til øya. Øybuarane sjølve driv mykje med fisking av fisk og hummar. Dette er nærpå eit paradis for den som berre vil ha det roleg og avslappa. Dykkinga var framifrå, sjølv om eg merka at det var 9 (!) år sidan sist eg hadde teke på meg surstofftanken, men etter kvart kom eg inn i det att. Den beste dykketuren var til eit skjær (Blowing Rock) ein times båttur søraust for øya. Her såg me mellom anna Reef Sharks, Sting-rays, Nurse Sharks, Eagle-rays, og fiskar i alle fargar og fasongar. Liggjande på rygg på 20 meter medan ein kikkar opp på eit hav av ulike fisk gjer ein litt ekstra glad i skaparverket. Såg forresten dei største Barracudaane eg nokon gong har sett.

Elles må eg nemna at me vel åt hummar 3 av 6 kveldar på øya. For snaut hundre kroner fekk ein to grilla hummar med kvitlaukssmørsaus og anna tilbehør + drikke. Heilt ok!

Resten av påska var eg i León der det var fullt opplegg med prosesjonar og feiringar. Noko av det flottaste var nokre gatemåleri som dei lagar av sagspon i ulike fargar med tema frå påskehøgtida.

 

 

 

 

 

No er det kun 18 dagar til eg forlet Nicaragua. Innan det skal eg ha eksamen i didaktikk og skriftleg og munnleg eksamen i spansk. Lesing og jobbing er altså det som sit i høgsetet framover. Blir godt å vera ferdig med studiet, men trist å forlata Nicaragua…